Kategoria: Mini artykuł

Znana spółka giełdowa Macrologic S.A. zaprosiła Legionowską Pracownię Witraży 12U w dniach od 17 do 19 czerwca br. na doroczny zjazd swoich pracowników. W tym roku spotkanie odbyło się w szczególnie malowniczym zakątku naszego kraju – nad Zalewem Zegrzyńskim. Impreza miała wyjątkowy charakter z uwagi na obchody 25-lecia powstania firmy.

Legionowska Pracownia Witraży 12U miała przyjemność zaprezentowania uczestnikom spotkania sposoby powstawania witraży w technice Tiffany.

Pogoda dopisała, gdyż była niezbyt upalna natomiast obecność zalewu i bliskość lasów tworzyły bardzo przyjemny klimat.

Stanowisko, na którym powstawały witraże odwiedzili niemal wszyscy uczestnicy zjazdu. Wielu obserwowało pracę z zainteresowaniem i wielokrotnie sprawdzali swoje umiejętności w tym przyjemnym twórczym zajęciu. Proces tworzenia witraża nie jest zajęciem krótkotrwałym i zainteresowani wracali wielokrotnie, by obserwować kolejne etapy tworzenia prac.

W wyniku wspólnych działań powstały cztery witraże, zawieszki, które następnie zostały sprzedane podczas licytacji. Uzyskane, nadspodziewanie duże pieniądze zostały przekazane, ku radości wszystkich, na potrzeby chorych dzieci pracowników firmy Macrologic.

Publikacja jest próbą opisania współczesnego stanu witraży znajdujących się w gliwickich kamienicach, willach i budynkach użyteczności publicznej pochodzących z końca XIX i pierwszej połowy XX wieku.

Pierwsze prace dokumentacyjne gliwickich witraży z tego okresu, znajdujących się poza obiektami sakralnymi, podjęte zostały w latach 70. XX wieku. Efekty ówczesnych badań, a także badań prowadzonych w latach 2004-2006 stały się treścią niniejszej publikacji.

Wydawca: Muzeum w Gliwicach
Wydanie pierwsze, Gliwice 2007
ISBN 978-83-89856-20-3
oprawa miękka, format 22 x 27 cm, fotografie kolorowe
tekst w j. polskim, streszczenia w j. angielskim i niemieckim

W stolicy Litwy w Wilnie znajduje się wyjątkowej urody kościół pw. Św. Piotra i Pawła na Antokolu. Fundatorem tej szczególnej budowli był hetman wielki litewski Michał Kazimierz Pac.

W świątyni jednym z wielu fascynujących dzieł sztuki jest przepiękny kryształowy żyrandol w kształcie łodzi. Fundator zamówił we Włoszech ołtarz z kryształu. Jednak podczas transportu drogą morską na Litwę statek zatonął. Z tego powodu zlecono artystom z łotewskiej Lipawy, by wykonali w roku 1905 kryształowy     żyrandol w takim kształcie. Z kościołem jest związana również jedna z licznych legend. Fundator świątyni Michał Kazimierz Pac był bardzo bogatym człowiekiem. Wprowadzał miedzy innymi na ziemiach suwalszczyzny nowoczesne sposoby gospodarowania. Zbudował w Dowspudzie przepiękny pałac z niesamowitą bramą. Człowiek ten kazał pochować się pod progiem kościoła Piotra i Pawła oraz wmurować w próg tablicę z napisem 'Tu leży grzesznik Pac’. Jednak po kilkudziesięciu latach piorun trafił w tablicę, która pękła na pół. Wtedy mieszkańcy stwierdzili, że to jest znak i Pac odpokutował swoje grzech. Przeniesiono tablicę na ścianę kościoła. Mimo to jego szczątki nadal znajdują się pod progiem świątyni.

20 lutego br. w gdańskiej Galerii Mariackiej w Gdańsku została otwarta wystawa malarstwa i witrażu Katarzyny Szczodrowskiej.

Rzadka to okazja zobaczyć na jednej wystawie prace artystyczne – malarskie i witrażowe tego samego autora. Wyjątkowe wyczucie koloru młodej artystki z Wybrzeża widoczne jest zarówno w jej obrazach, jak i witrażach. 
Przedstawiamy poniżej wypowiedź na temat malarskiej materii Katarzyny Szczodrowskiej:

„Kolor jest dla oka tym, czym dźwięk dla ucha. Jest najistotniejszym elementem malarstwa, oddaje to co wzniosłe, ponadczasowe, jest nośnikiem wielu informacji zakodowanych na przestrzeni wieków w świecie zwierząt i ludzi.

Kolor niosący w sobie potężny ładunek jest istotnym elementem malarstwa Katarzyny Szczodrowskiej, skupia uwagę na swoim emocjonalnym oddziaływaniu.
Proste kompozycje sprawiają wrażenie otwartych niczym nieograniczonych przestrzeni, są radykalne, wyzbyte wewnętrznych relacji kształtów, odniesień, w których pola obrazów są raczej dzielone, a nie pokryte nakreślonymi na nich formami. Wewnętrznie powiązane kształty i ich wzajemne stosunki zostały wyeliminowane. Asymetria nie zagraża równowadze kompozycji którą cechuje duże skupienie.

Wyrafinowane kolorystycznie płaszczyzny współgrają ze strefami fakturalnymi, silnie akcentowanymi niemal płaskorzeźbioną materią. Tworzą malarską konstrukcję unikając metafory i symbolu na korzyść obiektywizmu, dosłownej interpretacji zjawiska, jakim jest siła koloru.

Barwne pola malarskie są echem prostych, płaskich stref koloru stosowanych przez Marka Rothko, Barnetta Newmana, traktowania koloru jako pola przez Matisse’a. Kolor jest ściśle kontrolowany. Namalowane płaszczyzny wydobywające emocjonalną siłę koloru, wydają się jednolite tonalnie, lecz to złudzenie. Farby nakładane są w kilku warstwach z użyciem laserunków i werniksów, przez co autorka osiągnęła w farbach akrylowych piękną, szlachetną głęboko materię jak w olejach. Efekt wzmacnia migotanie i wibracja faktury.
Autorka akceptuje naturalne cechy środków malarskich jak płynność i gęstość farby, jej namacalność i płaskość powierzchni.
Dla widza podobnie jak dla malarza, po większej części świat nie jest oglądany, lecz przeżywany.
Katarzyna Szczodrowska dąży do tworzenia sztuki w wielkim stylu i znaczącej duchowo, bez ograniczającej dosłowności. Ma ambicję, by to, co robi, robić dobrze.

Jej obrazy należą do sztuki dla elitarnej publiczności uczonych koneserów, którzy mogą coś powiedzieć bez radosnego śledzenia znajomych motywów i brnięcia w bezdroża ignorancji na które wiodą tzw. „krytycy sztuki”.”

Józef Czerniawski/ z katalogu wystawy/ 

Wystawa Józefa Przebindowskiego

04.03.2011 – 31.03.2011

Józef Przebindowski jest mieszkańcem Byczyny. Jego przygoda z witrażem rozpoczęła się od remontu domu rodzinnego. Stare drzwi, kiedyś o szklanych wypełnieniach, potraktował jako tło dla dzieła sztuki. Powstał pierwszy witraż,     a to było zaledwie pięć lat temu. Dzisiaj Pan Józef może poszczycić się licznymi pracami. Część z nich możemy zobaczyć na wystawie. Cały czas doskonalili swój warsztat, wymagający cierpliwej, precyzyjnej i delikatnej ręki. Tworzy samodzielnie szklane obrazy, klosze do lamp i różnego rodzaju ozdoby. Jest też autorem cyklu witraży pod tytułem „Człowiek-Życie”, który w poetycki   sposób opisała Pani Alicja Dudek. W ten sposób powstała niecodzienna     kolekcja plastyczna uzupełniona poezją, bądź też poezja, której nieodłączną ozdobą stały się witraże. Swoje prace prezentował na wystawach zbiorowych i indywidualnych  w Jaworznie, Katowicach, Trzebini, Bukowinie oraz Bielsku- Białej.

Informacja wg http://www.mckmyslowice.pl

Wystawa „Podziały światła” bolesławieckiej artystki to malarska przygoda włożona w ramy, które narzuca średniowieczne rzemiosło .

Bolesławiecki Ośrodek Kultury- Międzynarodowe Centrum Ceramiki zaprasza na wystawę witraży Magdaleny Koniecznej. – Moje obrazy mają początek w naturze, potem już bawię się kolorem, kształty poddaję delikatnym syntezom – opowiada o swej twórczości artystka. – Światło przepuszczam poprzez rysunek ołowiu, tworząc „podziały”. Doświadczam materii, nasycam witraż poświatą sączącą się gdzieś z głębi   obrazu lub rozpalam kompozycję barwnym blaskiem. Tę malarską przygodę wkładam w ramy, które narzuca średniowieczne rzemiosło.

Metafizyka światła przetłumaczona została w przypadku jej prac na język sztuki w witrażu, który umożliwił zupełnie nowe odczytanie roli koloru w kształtowaniu przestrzeni. I właśnie w ten niepowtarzalny świat przeniosą nas prace artystki. – Nie tylko rola światła w istocie kompozycji cofa nas ku średniowieczu – objaśnia Magdalena Konieczna. – Technologia witrażu właściwie bez większych zmian przetrwała do dzisiaj. Podobnie jak w czasach swojego rozkwitu tak i dzisiaj witrażownictwo jest przede wszystkim rzemiosłem. I podobnie jak dawniej dyscyplinuje, sprawia, że nie można pójść tutaj na skróty.

Witraż, który ożywa dzięki grze światła w strukturze szkła, powoduje że wraz ze zmianą światła zmienia się też   obraz, jaki postrzegamy. Gwarantuje to, że każdy odwiedzający wystawę „Podziały światła” znajdzie w pracach coś niepowtarzalnego.

Wernisaż rozpoczął się 8 kwietnia 2011 r. Wystawę można było oglądać do 3 maja 2011r.

Informacja wg http://www.bok.boleslawiec.pl

www.stowarzyszenie-witrazy.pl

Stowarzyszenie Miłośników Witraży „ARS VITREA POLONA” zostało założone w roku 1998 w Krakowie, z inicjatywy dr hab. arch. Krystyny Pawłowskiej prof. Politechniki Krakowskiej (autorki pionierskiej książki pt. Witraże w kamienicach krakowskich z przełomu XIX i XX wieku, Kraków 1994). Jego powstaniu życzliwie patronował nieżyjący już prof. Lech Kalinowski, mediewista, niedościgły znawca sztuki witrażowej i wielki jej miłośnik.

Stowarzyszenie skupia osoby reprezentujące różne środowiska naukowe i artystyczne w Polsce,   a także na Węgrzech i Ukrainie. Obecnie liczy około sześćdziesięciu osób. Są wśród nas artyści projektujący witraże, witrażyści, konserwatorzy, historycy sztuki, architekci, inżynierowie różnych specjalizacji, lekarze, filolodzy, ekonomiści – wszystkich łączy miłość do witrażu. Kilku członków naszego Stowarzyszenia należy do Polskiego Komitetu Korpusu Witraży wchodzącego w skład Międzynarodowej Akademii Nauk (Comité International D`Histoire de L`Art. Union Académique Internationale. Corpus   Vitrearum).

Statutowym celem stowarzyszenia jest działanie na rzecz ochrony dziedzictwa polskiej   sztuki witrażowej i popularyzacja wiedzy na jej temat oraz popieranie rozwoju współczesnego witrażownictwa. W ciągu jedenastu lat działalności Stowarzyszenie przygotowało – we współpracy z różnymi podmiotami – sześć międzynarodowych sesji naukowych, przy czym tylko z trzech wydało materiały; zorganizowało sześć wystaw o tematyce witrażowej z udziałem twórców z Austrii, Polski i Węgier oraz tyleż wyjazdów studyjnych, których głównym celem było zapoznanie się ze sztuką witrażową na wybranym terenie – od Dolnego Śląska po Siedmiogród.

Nasi członkowie są też aktywni poza Stowarzyszeniem. Prezentują wyniki swych badań nad sztuką witrażową na licznych sesjach naukowych, między innymi Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytetu Rzeszowskiego, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, międzynarodowych kolokwiach Korpusu Witraży. Uczestniczą w wystawach i konkursach. Wygłaszają odczyty o charakterze popularno-naukowym, skierowane do szerokiego kręgu odbiorców.

W kościele pod wezwaniem Św. Tadeusza w Legnicy został zamontowany witraż z Janem Pawłem II.

W sobotę 2 kwietnia 2011 r. w 6 rocznicę śmierci papieża Polaka witraż pobłogosławił biskup Marek Mendyk.

Autorem witrażu jest pan Stanisław Strzałka

Stowarzyszenie Miłośników Witraży „ARS VITREA POLONA” oraz Centrum Dokumentacji Współczesnej Sztuki Sakralnej Uniwersytetu Rzeszowskiego zapraszają do udziału w konferencji naukowej „Nie tylko art déco”. Sztuka witrażowa w dwudziestoleciu międzywojennym, która odbędzie się w dniach 6 – 8 października 2011 roku w Rzeszowie (w sali Biblioteki Uniwersyteckiej).

Jest to już VII konferencja międzynarodowa Stowarzyszenia „AVP”, działającego od roku 1998. Pierwsza – Dziedzictwo polskiej sztuki witrażowej. Stan badań – odbyła się w roku 1999 w Krakowie (tom pokonferencyjny ukazał się drukiem rok później), ostatnia – Witraże secesyjne. Tendencje i motywy – w roku 2009 w Łodzi.

Celem najbliższej konferencji jest możliwie kompleksowa prezentacja twórców i głównych nurtów sztuki witrażowej lat 20. i 30. XX wieku, a zatem okresu, który z tą dziedziną twórczości zazwyczaj nie jest kojarzony. Niewątpliwie pierwszoplanowe miejsce wśród omawianych zajmą witraże w stylu art déco. Styl dekoracyjny wzbudza bowiem coraz większe zainteresowanie badaczy, czego wyrazem są między innymi cykliczne sesje organizowane przez Muzeum Mazowieckie w Płocku oraz najbliższa sesja Katowickiego Oddziału SHS.

Organizatorzy oczekują, że tematy wystąpień dotyczyć będą tak samych witraży, związanych z nimi problemów technologicznych oraz konserwatorskich, jak i pokrewnych dziedzin sztuki i rzemiosła artystycznego (architektury, sztuki sakralnej, architektury wnętrz).

Organizatorzy mają nadzieję, że temat i pojemna formuła konferencji spotka się z Państwa życzliwym zainteresowaniem, a równocześnie przyczyni się do lepszego poznania tej mało znanej dziedziny sztuki i będzie impulsem do podjęcia dalszych badań w tym zakresie.

Konferencji towarzyszyć będzie wystawa oraz wycieczka szlakiem witraży w Rzeszowie i okolicy (m.in. w Łańcucie).

Planowana jest publikacja materiałów pokonferencyjnych w roczniku „Sacrum et Decorum”, wydawanym przez Centrum Dokumentacji Współczesnej Sztuki Sakralnej Uniwersytetu Rzeszowskiego (w wersji dwujęzycznej, polsko-angielskiej).

Więcej na stronie organizatora:
www.stowarzyszenie-witrazy.pl