Witraż Petera McGrain’a na lotnisku w Rochester
Lotnisko w Rochester sięga swoją historią początku XX wieku. Pod koniec lat 20. na terenie położonym na południowy-wschód od Rochester został wybudowany pierwszy hangar i odbyły się pierwsze regularne loty do Nowego Jorku. W latach 50. XX wieku wybudowano nowy terminal, a przez kolejne dziesięciolecia port rozwijał się i dostosowywał do najnowocześniejszych standardów. Dziś jego powierzchnia zajmuje 2400 akrów. Codziennie obsługiwane są tam loty największych przewoźników. Wielopoziomowe, nowoczesne lotnisko z przestronnym terminalem i wysokimi schodami, przyciąga uwagę również fantazyjnym witrażem.
Wielki, prawie 100 metrowy witraż zatytułowany „The monument” w środkowym atrium terminala, został zaprojektowany przez Petera McGrain’a. Zainstalowano go w 1992 roku. Olbrzymich rozmiarów, abstrakcyjne okno, przypomina nowoczesną w swoim kształcie piramidę, utworzoną z kwadratowych kawałków szkła w przeróżnych odcieniach błękitu i fioletu. Barwy przenikają się wzajemnie i tworzą niesamowite wrażenia. Kolory zmieniają się w zależności od miejsca, z którego są oglądane. Artysta osiągnął tak spektakularny efekt dzięki zastosowaniu szkła dichroicznego.
Szkło dichroiczne zostało wynalezione przez NASA i miało służyć do stosowania w lustrach satelitów. Specjalna techniką w próżni, na szkło nakłada się cienkimi warstwami tlenki metali. Takich warstw może być nawet od 30 do 50. Szyba przepuszczając światło danego koloru, odbija jego barwę dopełniającą. Kolor widoczny dla widza, to interferencja światła, które odbija się od tych warstw, które same w sobie nie mają koloru. Takie zjawisko nosi nazwę iryzacji. W efekcie barwy, które są widoczne, zmieniają się w zależności od padającego światła oraz kąta widzenia obserwatora. Naukowcy, którzy opracowali szkło dichroiczne, szybko zorientowali się jak wielki ma ono potencjał dla artystów i projektantów.
Nowatorska forma, oryginalna technika i olbrzymia skala witraża w terminalu lotniska w Rochester, czynią z niego miejsce o niezwykłym klimacie. Dzieło McGrain’a doskonale wpisuje się w miejsce, do którego zostało stworzone. To doskonały przykład powiązania sztuki nowoczesnej, z prostą, dużą przestrzenią architektoniczną.