Witraż w kościele prezbiteriańskim w Enniskillen
Enniskillen to niewielkie miasto w Północnej Irlandii, położone dokładnie pomiędzy dwoma jeziorami zwanymi Lough Erne. Podczas I wojny światowej 63 członków tamtejszej wspólnoty prezbiteriańskiej zgłosiło się na ochotników do udziału w wojnie. Była to ogromna liczba, biorąc pod uwagę, że do zboru należało wtedy około 100 rodzin. Dziś w tamtejszym kościele prezbiteriańskim można podziwiać okno upamiętniające bohaterów wojennych z Enniskillen.
Znajdujący się w centralnej części kościoła, sporych rozmiarów witraż, przedstawia rannego żołnierza. Ma on zamknięte oczy i zabandażowana głowę. Wspiera się na ramieniu drugiego mężczyzny w czapce na głowie i z opaską czerwonego krzyża na ramieniu – najprawdopodobniej wojskowego medyka. Tuż za postaciami widoczny jest Chrystus z rozpostartymi ramionami, ubrany w biała szatę. Wokół jego głowy widnieje świetlista aureola. W tle widać kłęby dymu, a pod stopami mężczyzn widoczna jest głowa zapadającego się w błoto konia. Okno otaczają ujęte w ozdobne obramienia inskrypcje, upamiętniające mężczyzn i kobiety, którzy brali udział w I wojnie światowej.
Decyzja o upamiętnieniu lokalnych bohaterów I wojny światowej zapadła w 1919 roku. Komitet kościoła prezbiteriańskiego w Enniskillen z wielebnym A. J. Jenkinsem na czele ogłosił konkurs na zaprojektowanie witraża-pomnika. Niedługo potem zaczęto zbierać oferty od różnych projektantów witraży. Ostatecznie zdecydowano się na firmę William Morris & Co. z Westminster.
Witraż wzorowany był bezpośrednio na obrazie amerykańskiego malarza George’a Hillyarda Swinstead’a. Dzieło to nosi tytuł „Biały towarzysz” i należy do Army Medical Museum w Aldershot. Inspiracją do jego namalowania, był zaś słynny poemat wojenny amerykańskiego poety Roberta Haven Schauffler’a pod tym samym tytułem.
Okno zostało wstawione przez Thomasa Jamesa Harvey’a, który był synem architekta Jamesa Harvey’a – projektanta ukończonego w 1897 roku kościoła prezbiteriańskiego w Enniskillen.
Okno zostało uroczyście odsłonięte w niedzielę 10 kwietnia 1921 roku w obecności krewnych osób, którym ten niezwykły pomnik został poświęcony. Na witrażu upamiętniono imiona i nazwiska 9 poległych, 16 rannych i 38 pozostałych członków kościoła, a także innych osób, które wzięły udział w I wojnie światowej. Wśród nich znalazły się cztery kobiety.