Poznaliśmy już twórczość Antonio Gaudiego na przykładzie architektury i witraży Krypty Güell, tym razem zaś będziemy poznawać najbardziej znany projekt tego autora Katedra Sagrada Familia mariaż światła i koloru.
W 1882 r. mieszkańcy Barcelony pragnęli zbudować w swoim mieście świątynię będącą symbolem poświęconym wierze katolickiej i lokalnej kulturze. Prace zlecono architektowi Antonio Gaudiemu a pierwszy fundament La Sagrada Familia, jednego z najpiękniejszych i najbardziej skomplikowanych projektów architektonicznych w historii, powstał w 1883 roku.
Gaudi został dyrektorem całego projektu, piastując to stanowisko przez całe dziesięciolecia, aż do swojej śmierci, po tragicznym wypadku w 1926 roku. Architekt poświęcił się całkowicie swojemu dziełu, wybierając życie w studio projektowym. Po jego śmierci współpracownicy – architekci kontynuowali przedsięwzięcie wielkiego Gaudiego.
W latach trzydziestych wybuchła wojna domowa w Hiszpanii, w wyniku której wiele kościołów zostało spalonych. Katedra Sagrada Familia była dla mieszkańców więcej niż tylko religijnym miejscem kultu. Stała się uniwersalnym symbolem narodu Barcelony i została ocalona od zniszczeń. W czasie wojny kontynuowane były prace architekta Francesco Quintana, a dzięki szczegółowym notatkom i dokumentom pozostawionym przez Gaudiego konstrukcja Kościoła powstawała zgodnie z jego życzeniem, mimo wielu przeszkód i opóźnień w budowie.
Będąc w Barcelonie nie można pominąć wspaniałej i charakterystycznej budowli, jaką jest Sagrada Familia mariaż kolorów i światła.
Okna są centralnym punktem konstrukcji a niektóre z nich są rozciągnięte na więcej niż dwóch kondygnacjach. Mają przyciągnąć wzrok ku górze i inspirować medytację nad boskością. Wzrok zwiedzających zachwyca piękna dbałość o szczegóły. Wspaniałe wzory i barwy witraży przechwytują i filtrują światło, które nie tylko oświetla, ale również ozdabia uderzające oryginalnością detale architektoniczne kościoła.
Aby w pełni uchwycić wyjątkowe piękno tych okien, należy umiejętnie je fotografować. W większości zabytkowych budynków nie wolno używać lampy błyskowej, więc należy korzystać z długiej ekspozycji, aby uzyskać jak najwięcej światła. W oknach witrażowych Katedry Sagrada Familia kolorowe szkło układa się w geometryczne wzory. Barwy użytego szkła cechuje wyjątkowa intensywność. Daje to oszałamiające efekty we wnętrzu tej wyjątkowej i niepowtarzalnej świątyni.
Zarówno w oknach, jak i w elementach architektonicznych Kościoła znajduje się wiele witraży. Pierwsze, które powstały, nawiązują do regionalnej symboliki za pomocą kształtu i koloru, początkowo zaproponowanego przez Gaudiego. Główne okno w transepcie ukazuje zmartwychwstanie. Witraże po bokach i w nawie głównej przedstawiają miejscowe świątynie i świętych. Mają szczególne znaczenie dla mieszkańców Barcelony i Katalonii. Górne szyby witrażowe w bocznych nawach zawierają ważne frazy z pisma świętego. Centralne okno nawy nie jest wykonane w kolorze, lecz z prostego, przezroczystego szkła, co symbolizować ma czystość.
Gaudi świetnie wykorzystał światło, aby obdarzyć swoją architekturę wyrazistością i wspaniałością. Światło słoneczne lśni na szczycie wież i okien budowli. Wznoszące się słońce zapala portale fasady, podkreślając radość życia, która objawia się w narodzinach Jezusa. Oddziaływanie światła i cienia tworzących się przy zachodzącym słońcu na elewacji budynku, buduje unikalny, surowy charakter fasady.
Gaudi twierdził, że kolor jest wyrazem życia, dlatego zdecydował się na jego obecność w Katedrze Sagrada Familia. Budowla z zewnątrz mieni się intensywnymi kolorami elementów architektonicznych, zaś w jej wnętrzu barwne smugi światła, dostające się do środka przez witraże i świetliki w sklepieniu tworzą wyjątkową atmosferę.
Twórca tej wspaniałej konstrukcji Antoni Gaudi urodził się w 1852 roku w Hiszpanii, znanej jako Katalonia. Miłość do architektury pojawiła się u Gaudiego już w młodym wieku i skłoniła go do studiowania tego przedmiotu, przez osiem lat, w Nowej Szkole Architektury w Barcelonie. Po ukończeniu studiów Gaudi założył własną praktykę architektoniczną.
W jego najbardziej aktywnych latach pracy jako architekta, Katalonia i Hiszpania były w stanie wstrząsów politycznych. Ludzie z Katalonii czuli, że powinni być autonomiczni, niezależni od wpływów hiszpańskiego reżimu. Aby wyrazić to w pełni, katalońscy ludzie starali się pokazać własne, niepowtarzalne aspekty kulturowe poprzez projekty artystyczne i odrodzenie polityczne. Gaudi bardzo dobrze identyfikował się z tym ruchem artystycznym, a zwłaszcza z jego częścią zwaną Modernismo, którą wyrażał jego żywy i niepowtarzalny styl.
Niemal wszystkie prace Gaudiego znajdują się w Barcelonie, jednym z centrów kulturalnych Katalonii. Gaudi projektował w ciągu 48 lat swojego życia, od 1878 roku aż do śmierci w 1926 roku. Projekt Katedry La Sagrada Familia został mu zlecony w 1883 roku a do 1910 roku stał się jego głównym zadaniem. Inwestycja nie została ukończona za życia Gaudiego. W rzeczywistości jest wciąż jeszcze w budowie.
