Błękitne witraże meczetu Sułtana Ahmeda
Zwiedzając Istambuł uwadze wytrawnego podróżnika nie umkną z pewnością delikatnie błękitne witraże meczetu Sułtana Ahmeda.
7 lat trwała budowa tej wyjątkowej świątyni. Ten najwspanialszy przykład sztuki islamskiej w Turcji powstał w latach 1609 – 1616 na polecenie Sułtana Ahmeda.
Projekt meczetu jest połączeniem tradycji architektonicznej meczetów osmańskich i kościołów bizantyjskich. W założeniu Sułtana dzieło miało przewyższać pięknem i rozmachem znajdujący się w bliskiej odległości wspaniały meczet Hagia Sofia. Pragnieniem Sułtana było również, by wnętrze budowli zachwycało gości przepychem, dlatego nie szczędził on pieniędzy na najlepsze produkty z znanych manufaktur.
Specjalnie do tego meczetu zostało wyprodukowanych ponad 20 tysięcy płytek ceramicznych przez garncarzy z Iznik. Na płytkach tych znajduje się 50 różnych wersji tulipanów. Płytki na niższych poziomach są tradycyjne a na poziomie galerii można zauważyć na nich kompozycje kwiatów, owoców i cyprysów. Ponad 20.000 płytek zostało wykonanych pod nadzorem mistrzów ceramiki z Avanos, z Kapadocji. Cenę, jaką należało zapłacić za każdą płytkę, ustalono na podstawie dekretu Sułtana, ze względu na rosnące ceny płytek w tamtym okresie. Efektem tej decyzji jest to, że jakość płytek zastosowanych w budowli stopniowo pogarsza się z każdym rokiem. Ich kolory wyblakły i zmieniły się a glazura zniknęła.
Położona niedaleko słynnego Pałacu Topkapi budowla miała stać się najważniejszym meczetem imperium osmańskiego. Wewnętrzny dziedziniec meczetu otaczają krużganki, które wspiera 26 kolumn, przykrytych sklepieniami 30 kopuł. Budowla posiada aż sześć minaretów. Meczet Sułtana Ahmeda jest pierwszym meczetem w Turcji, który ma ich aż tyle. Na wysokości 43 metrów ponad poziomem posadzki budowlę przykrywa kopuła o średnicy 22,4 m. Z sufitu Błękitnego Meczetu zwisają liczne żyrandole, które niegdyś były pokryte złotem i klejnotami.
W tureckim Istambule można podziwiać jedyne w swoim rodzaju błękitne witraże meczetu Sułtana Ahmeda.
W ścianach meczetu znajduje się 260 okien, z oryginalnymi, barwnymi witrażami. Górne warstwy wnętrza meczetu są zdominowane przez niebieski kolor. Ponad 200 witraży ze skomplikowanymi wzorami wpuszcza do wnętrza gigantycznej budowli błękitne światło. Duża ilość okien nadaje wnętrzu świątyni przestronne wrażenie. Każda eksedra meczetu ma pięć okien, część z nich jest jednak ślepa, czyli zamurowana .
Każda półka kopułowa posiada 14 okien a w centralnej kopule jest ich aż 28(z których cztery są ślepe). Kolorowe szkło do okien było prezentem dla Sułtana od Signoria Wenecji, tak więc w tej osmańskiej budowli znajduje się pierwiastek europejskości w niezmiernie delikatnej strukturze błękitu okien. Większość z kolorowych witraży została zastąpiona współcześnie nowoczesnymi wersjami z niestety niewielką już lub nawet żadną artystyczną ingerencją. Całość budowli utrzymana jest w błękitnej tonacji, dzięki między innymi niebieskiej kolorystyce płytek fajansowych z manufaktur w Izniku. W ornamentyce wnętrza oraz kolorystyce szklanych tafli witraży przeważa również błękit. Właśnie tej barwie meczet zawdzięcza swoją nazwę. Architekt Błękitnego Meczetu wdrożył w rozwiązania architektoniczne ideę Sułtana Ahmeda, dążąc do przytłaczającego rozmiaru, majestatu i splendoru budowli.
Meczet został specjalnie zaprojektowany tak, że nawet jeśli jest on najbardziej zatłoczony, wszyscy w meczecie mogą widzieć i słyszeć Imama a dzięki ogromnej ilości błękitu, jaki wypełnia to miejsce przenikając okienne witraże, czują się z pewnością bardziej uduchowieni.