Katedra św. Wita, Wacława i Wojciecha w Pradze jest jedną z najpiękniejszych katedr w Europie a swoją sławę zawdzięcza między innymi wyjątkowemu dziełu, jakim jest witraż Alfonsa Muchy.
To nie tylko największa katedra w Czechach, ale również najpiękniejsza i najważniejsza. To symbol duchowy narodu czeskiego, ale także miejsce spoczynku historycznych, czeskich władców.
Co roku to wspaniałe miejsce odwiedzają dziesiątki tysięcy turystów z całego świata, by podziwiać nie tylko jej piękno architektoniczne i skarby, ale również niebywale piękne witraże.
Początki budowy tej jednej z najwspanialszych katedr na świecie sięgają 925 roku. Kościół poświęcono świętemu Witowi z racji relikwii świętego, jakie otrzymał książę Wacław, będący fundatorem katedry. Kościół stał się katedrą w 973 roku.
Przez dziesiątki lat świątynia była rozbudowywana. W 1085 roku po raz pierwszy w katedrze dokonano koronacji na króla. Tego zaszczytu dostąpił Wratysław II.
Katedra stała się niezwykle ważnym miejscem dla narodu czeskiego. Nie tylko dokonywano tu kolejnych koronacji, ale także przechowywano klejnoty koronne, znajdowały się tutaj sarkofagi władców oraz relikwie świętych.
Architektura katedry wzorowana była na przykładach świątyń francuskich i również francuski architekt z Awinionu nadzorował budowę nowej świątyni w 1344 roku. Po wielu stuleciach rozbudowywania katedry ukończono ją ostatecznie w 1929 roku.
Katedra to jeden z najcenniejszych zabytków w Pradze. Mieści się tam skarbiec koronny, gotyckie groby królów czeskich, rzeźby wybitnego artysty Piotra Parlera czy barokowy nagrobek św. Jana Nepomucena.
Jedną z wyjątkowych ozdób architektonicznych katedry Św. Wita w Pradze jest witraż Alfonsa Muchy.
Artysta był znany głównie jako secesyjny malarz, jednak, jak udowodnił to właśnie w katedrze Św. Wita w Pradze, był wszechstronnie utalentowany.
Gdy w 1872 roku ruszyły prace nad rozbudową katedry, przy dekoracji wystroju świątyni działali wybitni czescy artyści, tacy jak właśnie Alfons Mucha. Jego witraż powstał w roku 1931 dzięki wsparciu finansowemu czeskiego banku. Witraż Alfonsa Muchy utrzymany jest w konwencji klasycznej secesji. Artysta stworzył kilka koncepcji swojego dzieła. Na ostatecznej wersji witraża widzimy obrazy przedstawiające początki chrześcijaństwa w Czechach. Centralna część witraża obrazuje postać młodego św. Wacława oraz jego babkę św. Ludmiłę. Św. Ludmiła wbrew woli pogańskiej matki Wacława wychowywała go w wierze chrześcijańskiej. Wokół tych postaci można zauważyć sceny z życia misjonarzy z IX wieku Cyryla i Metodego. Chrzczą oni na obrazie swych słowiańskich uczniów. Dwie postacie kobiece na witrażu personifikują Czechów i Słowaków. To właśnie św. Wacław, fundator kościoła, zjednoczył czeskie ziemie w X wieku. Mucha malując w centralnej części witraża postać świętego władcy Czech chciał podkreślić odrodzenie państwowości czeskiej w 1918 roku. Nad postaciami na witrażu unosi się Jezus w pozie oranta. Jak zawsze u tego wielkiego malarza jego pracę cechuje mistrzowska technika wykonania i wspaniały rysunek w stylu Art Nouveau. Alfons Mucha zaprojektował swoje dzieło w narodowo słowiańskim duchu, ponieważ na witrażu można zauważyć odniesienia do czeskiej historii.
Wspaniały witraż Alfonsa Much można podziwiać w 3 kaplicy po lewej stronie od wejścia do katedry. Nosi ona nazwę Kaplicy Biskupiej.
Będąc w Pradze koniecznie trzeba odwiedzić ten wybitny przykład wspaniałej sztuki architektonicznej. Najlepiej zrobić to w słoneczny dzień, by móc podziwiać kunszt wykonania tego zapierającego dech w piersiach dzieła, jakim jest witraż Alfonsa Muchy jednego z czołowych przedstawicieli secesji i fin de siécle’u.
