Katedra w Strasburgu nosząca wezwanie Najświętszej Marii Panny, to najważniejsza świątynia miasta, a także ważny zabytek, kryjacy w swoim wnętrzu wiele skarbów średniowiecznej sztuki. Wzniesiona w pobliżu granicy Niemiec i Francji katedra, łączy w sobie wpływy późnego romanizmu z wczesnym gotykiem francuskim i dojrzałym gotykiem niemieckim.
W północnej nawie katedry w Strasburgu można zobaczyć trzy ostrołukowe okna pochodzące z XIII wieku. Wypełniające je witraże przedstawiają postaci trzech niemieckich władców i Świętych Cesarzy Rzymskich z dynastii ottonów – ojca, syna i wnuka.
Pierwsze z trzech okien ukazuje Ottona I. Był on pierwszym monarchą noszącym tytuł Cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Przez 37 lat rządził rozległym terytorium, które obejmowało Saksonię i Czechy oraz część Włoch i Francji. Jego syn Otton II został mianowany cesarzem już w wieku 12 lat, a tron po swoim ojcu objął w wieku lat 18. Rządził przez 10 lat aż do swojej niespodziewanej śmierci w 983 roku. Kiedy zmarł jego syn, Otton III, miał zaledwie 3 lata. Władzę w jego imieniu sprawowała matka, a po jej śmierci babka młodego władcy. Samodzielne rządy Otton III rozpoczął w wieku lat 16, jednak nie trwały one długo, ponieważ cesarz umarł cztery lata później. Ponieważ nie pozostawił po sobie potomka, jego śmierć zakończyła panowanie dynastii ottońskiej.
Wszyscy władcy zostali ukazani według tego samego schematu. Stoją na błękitnym tle otoczonym przez dekoracyjne obramienia. Ubrani są w bogate szaty z licznymi ornamentami, ich głowy zdobią korony wysadzane klejnotami oraz nimby. W rękach trzymają insygnia władzy. Ponad głowami monarchów znajdują się podpisy, które pozwalają łatwo zidentyfikować każdego z nich. Barwy witraży są niezwykle bogate, czyste i nasycone.
Władcy z dynastii Ottonów odegrali bardzo ważną rolę w swoich czasach, choć dziś historia rzadko o nich wspomina. Również w sztuce nie zachowało się zbyt wiele wizerunków tych władców. Okna z przedstawieniami cesarzy z katedry w Strasburgu to prawdopodobnie ich najlepszy pomnik, który zachował się do obecnych czasów.
