Musée de Cluny
Karolina Sójka
Obok nowojorskiego The Cloisters i kolońskiego Muzeum Aleksandra Schnütgena jest to największa na świecie placówka muzealna poświęcona sztuce średniowiecza.
Spośród dzieł malarstwa witrażowego wyróżniają się: zespół pojedynczych kwater pochodzących z różnych okien paryskiej Sainte-Chapelle (m.in. Wskrzeszenie Zmarłych, Cztery Temperamenty, Daniel i Nachubodonozor, Dawid i Saul, Kobieta i Diabeł), romański witraż ze Śmiercią Św. Benedykta z opactwa Saint-Denis, późnoromańskie witraże z kościoła św. Szczepana w Troyes, gotyckie szkła z kaplicy zamkowej w Rouen i kościoła w Varennes (Żywot Św. Marcina). Cennym dziełem jest witraż ornamentalny ze sceną ukrzyżowania datowany na 1330, prawdopodobnie z Colmaru. Z witraży późnogotyckich w typie en grisaille prezentowane są m.in. Trzej Królowie u Heroda, cykl tond z przedstawieniami świętych m.in. Sebastiana, Mateusza, Piotra, Pawła.
Bogato prezentowane są zbiory malarstwa tablicowego.
Muzeum Narodowe Wieków Średnich w Paryżu udostępnia bogate zbiory w średniowiecznej XV-wiecznej rezydencji gotyckiej. Jest to jedno z dwóch zachowanych średniowiecznych paryskich zabudowań. Zbudowany został przez opata z Cluny Abbey, Jacques d’Amboise na ruinach łaźni rzymskiej.
Muzeum jest oddzielone od ulicy wysokim murem i otoczony z pozostałych trzech stron skrzydłami hotelu de Cluny.
Muzeum otacza średniowieczny ogród o powierzchni 5000 metrów kwadratowych, który został podzielony na trzy główne części: roślin leczniczych, ziół oraz kwiatów.
Najsłynniejszym zabytkiem w muzeum są gobeliny zaprojektowane przez artystów francuskich z Flandrii w latach 1485-1500.
Na parterze znajdują się ruiny łaźni rzymskich, które pochodzą z około 200 roku.
