Kolonihavehus to rodzaj małego, prostego domku ogrodowego, który jest bardzo często spotykany w Kopenhadze. Stał się on inspiracją dla amerykańskiego artysty, Toma Fruin’a, który zatytułował tak swoją plenerową rzeźbę przestrzenną przypominającą swoim kształtem właśnie taki domek złożony z wielokolorowych paneli.
Pochodzący z Brooklynu rzeźbiarz Tom Fruin (ur. 1974), znany jest głownie ze swoich dużych instalacji. Tworzone przez niego barwne rzeźby mają monumentalne rozmiary i często nawiązują swoją formą do lokalnych konstrukcji budowlanych. Jego prace znajdują się w wielu znanych muzeach na całym świecie (m.in. w Düsseldorfie, Nowym Jorku czy Buenos Aires). Kolonihavehus to pierwsze dzieło z serii Icon. W instalacjach z tego cyklu artysta wykorzystuje pleksi i stal pochodzące z odzysku i poddane recyklingowi.
Kolonihavehus Fruina powstał w 2010 roku i od tamtego czasu podróżuje po całej Europie. Był już wystawiany w Danii, Szwecji, Austrii, Czechach oraz w Stanach Zjednoczonych, w tym w kilku różnych lokalizacjach w Nowym Jorku. Do wnętrza kolorowego domku można wejść. Ekspozycji dzieła towarzyszą efekty dźwiękowe, świetlne oraz występy teatralne.
Instalacja przypomina swoją formą niewielki domek o wymiarach 12 X 12 stóp i wysokości 14 stóp. Jego szkielet został wykonany ze spawanych ręcznie stalowych elementów, wypełnionych tysiącem różnokolorowych, pleksiglasowych paneli, które mają różne wymiary – od 2x 2 cale do 24 x 363 cale. Wszystkie panele użyte w instalacji zostały przycięte ręcznie do odpowiednich rozmiarów. Zainspirowany kształtem ogrodowego domku Kolonihavehaus ma otwierane drzwi oraz okna. Barwne kawałki tworzywa oraz stalowe elementy, z których został zbudowany, zostały zebrane przez Fruin’a z całej Kopenhagi. Artysta chodził po mieście poszukując wyrzuconych, niepotrzebnych odpadków, które mogłyby nadać się do jego projektu. Instalacja została stworzona we współpracy z firmą wykonawczą Core Act z Kopenhagi.
Fruin stawia sobie za cel nie tylko tworzenie sztuki, która jest dostępna dla każdego w przestrzeni publicznej, ale przywiązuje również dużą wagę do używanych przez siebie materiałów, które w większości pochodzą z odzysku. Artysta swoją twórczością udowadnia, że niedrogie, pozornie nieciekawe materiały mogą posłużyć do stworzenia niezwykle efektownych dzieł.
