©Raymond Johnson
Raymond Johnson jest byłym detektywem, historykiem oraz genealogiem pochodzącym z Chicago w stanie Illinois. Ukończył tam studia wyższe. Ma za sobą ponad 25 lat doświadczenia zawodowego. Przez jakiś czas wykładał na uczelni prawo karne. Studentów uczył również historii i prowadził zajęcia z folkloru. Jego pasją od lat jest historia Chicago. Wydał na razie dwie książki: Chicago’s Haunt Detective oraz Chicago History – The Stranger Side. Sprawa Wystawy Światowej z 1893 roku wciąż pozostaje w kręgu jego zainteresowań.
Przedstawiamy Państwu jeden z jego artykułów.
Zawsze szukam wszelkich pozostałości po Wystawie Światowej z 1893 roku. W zeszłym miesiącu mieliśmy z małżonką okazję uczestniczyć w Chicago Flower and Garden Show w Navy Pier. O nadchodzącym wydarzeniu poinformowała mnie jedna z fanek mojej strony na facebooku. Wspomniała mi, że pojawił się tu witraż z interesującej mnie ekspozycji. Miała na myśli Menażerię Lili (Lili’s Menagerie), zaledwie jeden ze stu pięćdziesięciu wystawionych w muzeum znajdującym się na niskopoziomowych pomieszczeniach pirsu. Muzeum samo w sobie jest jednym z największych i najbardziej niedocenionych skarbów Chicago. Nawet zdziwiło mnie, że wstęp do niego był darmowy.
Menażeria Lili (Lili’s Menagerie) została zaprojektowana i wykonana przez firmę Beiler of Heideberd oraz wystawiona w niemieckim sektorze Budynku Sztuk Plastycznych (obecnie: Muzeum Techniki i Przemysłu). Później przeniesiono ją do prywatnej rezydencji, a następnie w 1960 roku do Germania Club w Chicago.
Królową Elfów (Queen of the Elves) zaprojektowała pani Marie Herndl (1859-1912), artystka z Niemiec, wygrywając brązowy medal na wystawie w Manufactures and Liberal Arts Building. Po jej śmierci dzieło przekazano Teatrowi Milwaukee, który sprzedał je w 1967 roku. Następnie ofiarowano je Społeczności Historycznej Chicago. Na wystawę w Muzeum Smith zostało ono wypożyczone.
Projekt i namalowanie ostatniego witrażu wraz z podpisem to dzieło trzech artystek: Elizabeth Parsons, Edith Blake Brown oraz Ethel Isadore Brown. Wyprodukowano go w fabryce Ford and Brooks w Bostonie w Massachusetts. Był to środkowy fragment kompleksu trzech okien z Massachusetts umieszczonych na wystawie z tyłu estrady na końcu pomieszczenia spotkań w Woman’s Building.
Postać po prawej stronie reprezentuje Statuę Massachusetts jako matkę wychowującą dziewczynkę widoczną na lewo, która zaś przedstawia przyszłą kobietę wolności, postępu i światła. Witraż jest przykładem sztuki z czasów narodzin amerykańskiego feminizmu i pokazuje, jakie wartości kobiety chciały przekazać podówczas swojemu krajowi oraz całemu światu.
Wystawa Kolumbijska znana również pod nazwą White City od początku była na samym szczycie mojej listy ulubionych imprez historycznych w Chicago. Biorąc się za pisanie serii artykułów z cyklu Chicago Now, zdecydowałem założyć organizację non-profit zrzeszającą jej fanów (Friends of The White City), której zadaniem będzie edukacja młodego pokolenia na temat historycznego znaczenia targów oraz zbieranie pieniędzy potrzebnych do konserwacji zabytków. Organizacja znajduje się dopiero w początkowym stadium rozwoju i dopóki jej strona internetowa pozostaje w budowie, mogą Państwo dołączyć do mojej grupy na Facebooku Friends of The White City, aby być na bieżąco z postępami prac.
Tekst oryginalny:
http://www.chicagonow.com/chicago-strange-haunted-history/2013/04/stained-glass-windows-from-the-worlds-columbian-exposition-at-navy-pier/
