Tag: witrażowy sufit

Bezcenna dzieła sztuki witrażowej to również imponujące witrażowe sufity Mauzoleum Cypress Lawn w San Francisco

Imponujące witrażowe sufity Mauzoleum Cypress Lawn w San Francisco

Poznając najwspanialsze dzieła witrażowe na świecie nie można pominąć  tak wybitnego, jakim są imponujące witrażowe sufity Mauzoleum Cypress Lawn w San Francisco.

   Cmentarz Cypress Lawn  istnieje od 1892 roku i jest miejscem pochówku najbardziej znanych i wpływowych rodzin z San Francisco oraz z całej Kalifornii. Wspaniałe budynki i pomniki, upamiętniające wybitne osobistości  tu spoczywające, zostały zaprojektowane i wykonane przez czołowych architektów, rzeźbiarzy i witrażystów XX wieku. Prawdopodobnie znajduje się tutaj dużo więcej dzieł sztuki aniżeli w wielu muzeach na świecie.  Między innymi budowle Mauzoleum kryją w sobie ponad 10 tysięcy metrów kwadratowych wyjątkowo pięknych, barwnych szklanych sufitów.

   W 1906 roku budynki biura cmentarza Cypress Lawn w San Francisco zostały zniszczone w wyniku trzęsienia ziemi. Założyciel Mauzoleum Hamden Nobel zatrudnił wówczas wybitnego architekta Bernarda Cahilla, specjalistę w dziedzinie projektowania architektury cmentarnej, do stworzenia koncepcji  nowych katakumb, mauzoleum oraz budynków biura. W dorobku sławnego architekta znajdowały się takie realizacje, jak Independent Oreder of Odd Fellows w San Francisco, budynek cmentarza Evergreen Memorial w Oakland, Mauzoleum Św. Marii Cmentarza w Sacramento czy budynek  Diamond Head Memorial w Honololu.

Nowy projekt biura Mauzoleum autorstwa Bernarda Cahilla był utrzymany w stylu śródziemnomorskim. Wkrótce rozpoczęły się również jego prace koncepcyjne nad wyglądem samego, wielkiego Mauzoleum. Cahill, w swojej wizji tej budowli, widział ją przenikniętą wspaniałym, naturalnym światłem, przefiltrowanym przez niezwykle barwne tafle szkła. Wierzył w to, że antidotum na ciemność śmierci, której w końcu dotyczy to miejsce, będzie obfitość światła i żywych kolorów. Warto nadmienić, że żadna z ogromnych płaszczyzn szklanych sufitów Mauzoleum nie ma charakteru sakralnego. Do wnętrz budynków nie dociera również żadne inne światło oprócz naturalnego.

Bezcenna dzieła sztuki witrażowej to również imponujące witrażowe sufity Mauzoleum Cypress  Lawn w San Francisco

Najbardziej zachwycają witrażowe sufity, które znajdują się w najwcześniej zbudowanych katakumbach, ukończonych przed I wojną światową, gdy zakazany był import  znanych na całym świecie witraży, wykonywanych przez specjalistów sztuki witrażowej  z Anglii i z Niemiec. Szklane, opalizujące sufity w katakumbach zostały zaprojektowane przez artystów witrażystów z Zachodniego Wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Wśród nich najbardziej znani to bracia Harry i Bert Hopps z United Glass Company z San Francisco. Firma ta była odpowiedzialna, między innymi, za wykonanie tak wspaniałych dzieł sztuki witrażowej, jak szklana kopuła w domu towarowym City of Paris oraz kopuł witrażowych w banku Hibernia, hotelu Palace i ratuszu w San Francisco.

Witrażowe sufity katakumb i mauzoleum Cypress Lawn wypełniają niezwykle intensywne barwy. Dominuje wiosenna zieleń, soczysta czerwień i niebiański lazur. Rysunek witraży to mieszanina stylu klasycystycznego i wczesnej secesji , Art. Deco. Witraże wypełniają wspaniałe roślinne i geometryczne wzory, różnorodność nie tylko stylów, ale i formy.

Cmentarz Cypress Lawn to nie tylko wspaniałe witrażowe sufity, ale również piękne, barwne okna w dwóch kaplicach.  Zbudowana  w 1892 roku, czyli w chwili powstania całego cmentarza, kaplica Noble, nosząca imię założyciela tego miejsca, to prawdziwe dzieło sztuki z zachwycającymi, starymi  witrażami, które zostały odrestaurowane. W  drugiej kaplicy znajdują się piękne, barwne witraże wykonane współcześnie na wzór sławnych witraży Tiffany.  Z tego też powodu kaplica ta nosi imię sławnego twórcy secesyjnych witraży.

Choć Cypress Lawn to miejsce smutnych pożegnań, to jednak Bernadrowi Cahilla udało się zrealizować zamierzenia i światło emanujące z zaprojektowanych przez niego sufitów witrażowych rozprasza mrok wiecznej ciemności.

 

Najwspanialszy witrażowy dach w stylu Art Nouveau

Najwspanialszy witrażowy dach w stylu Art Nouveau

Po zachodniej stronie głównego placu Zocalo, w historycznym centrum miasta Meksyk, znajduje się wyjątkowy budynek, w którym można podziwiać najwspanialszy witrażowy dach w stylu Art Nouveau.

Grand Hotel Ciudad w mieście Meksyk położony jest na skraju południowego krańca tej strony placu  i chociaż wydaje się, że jest to ten sam budynek, co hotel Majestic, w rzeczywistości jest jednak oddzielną budowlą z wyjątkowym wnętrzem. Budynek ten powstał w 1899 roku jako „Mercantile Center”. Zbudowany został dla Jose de Teresy, handlarza i ambasadora Meksyku w Austrii.

Pod koniec XIX wieku władze Meksyku dążyły do modernizacji kraju. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu było wprowadzanie nowych technik budowlanych. Budynek centrum, jako pierwszy, został zbudowany z wykorzystaniem techniki „Chicago”. Podstawą tej techniki budowlanej było używanie żelaza i betonu.

Gmach centrum stał się, na początku swego istnienia, miejscem dla jednego z pierwszych domów towarowych w mieście Meksyk. Wejście do budynku i jego fasada znajdują się na ulicy 16tego Września a nie na  samym placu Zocalo, choć przyjęło się uważać, że właśnie na nim mieści się ten wyjątkowy obiekt. W związku z usytuowaniem głównego wejścia, fasada budynku mogła zachować swój oryginalny, neoklasycystyczny charakter. Swego czasu rząd Meksyku zdecydował, by wszystkie budynki przy placu Zocalo zostały ujednolicone w stylu architektonicznym i by był to styl neokolonialny. W ten sposób tylko nowa strona budynku, skierowana ku placowi Zocalo, została zmieniona pod względem architektury.

Najwspanialszy witrażowy dach w stylu Art Nouveau mieści się w Grand Hotelu Ciudad w mieście Meksyk.

Wnętrze hotelu utrzymane jest w większości w oryginalnym wystroju, który został stworzony, kiedy był to jeszcze dom handlowy. Hotel wyróżnia wyjątkowy luksus i przestrzeń bogato wypełniona elementami w stylu Art Nouveau. Charakterystyczne dla tego stylu były, obecne w pierwotnej wersji budynku, wijące się, niczym gałęzie i liście roślin, wspaniałe schody, będące repliką schodów ze sklepu Au Bon Marché w Paryżu. Niestety w 1966 roku zostały one zdemontowane. Jednakże szklane klatki wind i niebywale piękny, witrażowy sufit zaprojektowane przez francuskiego rzemieślnika Jacques’a Grüber’a są całkowicie oryginalne, co stanowi o wyjątkowości tego szczególnego budynku i jego światowej sławie.

Wzór na szklanym suficie ma przypominać kolej. W tym czasie był to symbol nowoczesności. W środku witrażowego sklepienia znajdują się trzy szklane kopuły. Dwie skrajne są posiadają identyczne wzory na szklanych płytkach zaś centralną wyróżniają inne kolory i wzornictwo. Szklany sufit hotelu przyciąga uwagę gości niespotykanym wręcz kunsztem rysunku. Można zauważyć typowe dla stylu Art Nouveau roślinne i geometryczne wzory.

Pomimo upływu dziesiątków lat, w dzień można podziwiać niezwykłą intensywność barw szklanych płytek witrażowego zadaszenia. Wieczorem i w nocy sufit doskonale współgra z wysublimowanym wnętrzem hotelu, ponieważ zyskuje złotą barwę. Na szklanych panelach oraz metalowych detalach balustrad w stylu Art Deco widoczne są litery MC symbolizujące pierwotną nazwę tego miejsca – Mercantile Centre.

Wnętrze tego wspaniałego budynku wyróżnia niespotykana nigdzie na świecie finezja architektoniczna. Pomimo użycia do jego wykonania nowoczesnych materiałów, takich jak beton i żelazo, odnosi się wrażenie niezwykłej lekkości, którą potęguje szklany dach w barwach słońca i nieba. Grand Hotel Ciudad w mieście Meksyk hołduje zasadom epoki, w której podróże były czymś wyjątkowym i wspaniałym. Miejsce to zostało starannie utrzymane w starym stylu, umożliwiając współczesnym podróżnym obcowaniem ze światem sztuki Art Nouveau. Wyjątkowa sceneria tego obiektu została wykorzystana w wielu światowych produkcjach filmowych i reklamach. Pięciogwiazdkowy hotel gwarantuje nowoczesną obsługę i udogodnienia dla podróżujących w oryginalnych, secesyjnych wnętrzach, jakie były modne w Paryżu, w XIX wieku.

Goście hotelu mogą zatem poczuć się wyjątkowo w tym historycznym miejscu pod najwspanialszym witrażowym sufitem na świecie.

 

Największy witrażowy sufit na świecie

Największy witrażowy sufit na świecie

W  Galerii Narodowej Wiktorii w Melbourne znajduje się największy witrażowy sufit na świecie. Galeria Narodowa Wiktorii, powszechnie nazywana NGV, jest to najbardziej znane muzeum sztuk pięknych w Australii. Założona w 1861 roku, jest najstarszym, największym i najczęściej odwiedzanym muzeum sztuki na tym kontynencie. W jej skład wchodzą dwa działy: galeria sztuki międzynarodowej NGV International i galeria sztuki australijskiej The Ian Potter Centre: NGV Australia. Muzeum mieści się w Melbourne przy 180 St. Kilda Road i Federation Squqre. W 1962 roku powstał pierwszy projekt galerii przy St. Kilda Road. W roku 1967 zastrzyk finansowy w postaci 14 milionów dolarów sprawił, że kompleks budowlany zaczął nabierać kształtu i galeria wreszcie została przeniesiona do nowego budynku w lecie 1968 roku. Muzeum mieści najobszerniejszy i największy zbór dzieł sztuki w Australii. W zbiorach muzeum znajdują się najwspanialsze w skali światowej kolekcje dzieł starych mistrzów. W 1999 roku powstał pomysł przebudowy i renowacji budynku muzeum. Na architekta nowego projektu został wybrany Mario Bellini. Koszt inwestycji  szacowany był na 161.9 milionów dolarów. Koncepcja zawierała idee architektoniczną, w myśl której  nienaruszona pozostać miała fasada starego budynku a jedynie wymieniony całkowicie jego dach. W miejsce starego powstał sufit witrażowy, autorstwa australijskiego artysty Leonard’a French’a. Przed wejściem do budynku zainstalowano również spektakularny wodospad. Tego typu rozwiązania spełniały zarówno potrzebę modernizacji budynku, jak i jego całkowitej przemiany architektonicznej. Podczas przebudowy, wiele dzieł sztuki zostało przeniesionych do tymczasowych pomieszczeń. Nowa galeria z głównym holem, z największym witrażowym sufitem na świecie, została otwarta po rewitalizacji w 2003 roku. Jej zbiory zawierają ogromną ilość dzieł sztuki zarówno starożytnej, jak i nowożytnej.

Cechą charakterystyczną budynku muzeum Galerii Narodowej Wiktorii w Melbourne, po rewitalizacji, stał się największy witrażowy sufit na świecie.

Żelazna konstrukcja sufitu wypełniona została stekami kawałków barwnego szkła, które tworzą gigantyczny witraż rzucający kolorowe światło na podłogę poniżej. Czarne ramy żelaznej konstrukcji i intensywnie barwne szkło przywodzą na pamięć pierwsze, średniowieczne witraże, jakie można do dziś podziwiać w katedrach z XII-XIII wieku w Europie. Barwne, geometryczne wzory na szklanym suficie galerii sprawiają, że jej wnętrze nabiera innej jakości. Światło przechodzące przez kolorowy witraż tworzy samoczynnie działo sztuki na podłodze i ścianach głównego holu galerii. Miejsce w jakim powstał ten wyjątkowy witraż nie jest przypadkowe. Jest to przecież dzieło sztuki wykonane przez współczesnego artystę australijskiego, więc poniekąd nie jest to wyłącznie część architektonicznej struktury budynku a raczej imponujących rozmiarów eksponat, jeden z wielu, jakie są zgromadzone w galerii sztuki australijskiej. Autor tego wspaniałego dzieła Leonard French, uznany australijski artysta zmarł w styczniu tego roku. Na swoim koncie miał ponad 40 wystaw. Malarz ten wsławił się tworzeniem nie tylko wielu wyjątkowych obrazów, ale również murali, w tym niektórych przedstawiających religijne alegorie. Jego dzieła zdobią budynki uczelniane w Melbourne, Monash czy Haileybury w Australii. Największą sławę przyniósł mu jednak projekt niesamowitego, witrażowego dachu głównego holu NGV w Melbourne. Setki kolorowych, szklanych trójkątów tworzą dach, który mieni się barwami niczym w kalejdoskopie. Praca nad tym gigantycznym dziełem zajęła artyście aż pięć lat.

Do dzisiaj turyści odwiedzający to miejsce z zaciekawieniem kładą się na podłodze głównego holu galerii sztuki, by podziwiać niebywałą grę światła przenikającego mistrzowską kompozycję kolorów szkła zaprojektowaną przez Leonard’a French’a.

3880