Unikalny język artystyczny Narcyza Quagliaty
Wybitny talent i unikalny język artystyczny Narcyza Quagliaty mieliśmy możliwość poznać podziwiając wspaniały, największy ze współczesnych na świecie, witraż znajdujący się w ultranowoczesnym kościele Metodystycznym w Leawood, w stanie Kansas, w USA.
Narcyz Quagliata urodził w Rzymie w 1942 roku. Studiował malarstwo i grafikę pod kierunkiem Giorgio De Chirico. W wieku lat 20 Narcyz przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i studiował na kierunku sztuk plastycznych w Instytucie Sztuki, w San Francisco, uzyskując licencjat i tytuł magistra. Wkrótce po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w szkle i nadal używa go jako podstawowej formy swojej artystycznej ekspresji.
Obecnie głównym miejscem pobytu tego wybitnego artysty jest Meksyk, ale pracuje również w Stanach Zjednoczonych i w Europie. Wśród wielu innych prac, jakie w tej chwili wykonuje, przygotowuje instalacje w Muzeum Światła w mieście Meksyk. Obecnie projektuje również zestaw drzwi do Bazyliki Świętej Marii od Aniołów w Rzymie, w budynku zaprojektowanym przez Michała Anioła w III wieku. Quagliata poświęca również swój czas organizowaniu eksponatów ze szkła do galerii w Muzeach na całym świecie.
Unikalny język artystyczny Narcyza Quagliaty sprawia, że jego dzieła to symbioza szkła, architektury i malarstwa.
Artysta bardzo wcześnie odkrył, że szkło jest najbardziej odpowiednim materiałem, w którym może wyrazić się artystycznie, skupiając się zwłaszcza na zjawisku światła i jego wzajemnym oddziaływaniu na kolorowe szkło. Jego zainteresowanie tym, jak sztuka może przekształcić wizerunek ludzki w sferze publicznej i prywatnej, ma kluczowe znaczenie dla jego twórczości. Ponadto, współpracując z nowoczesnymi technologiami, Quagliata eksperymentował we wczesnym etapie twórczości z rozwojem nowych form i zastosowań szkła.
Po ukończeniu studiów w malarstwie Artysta spędził cztery lata w swoim studio wybudowanym na obszarze puszczy w górach Kalifornii. Podjął się tam zadania uchwycenia istoty samego światła za pomocą barwionego szkła, zamiast płótna malarskiego i farb.
Quagliata przekonuje widzów w swoich dziełach, że manipulowanie światłem jest w stanie poprawić jakość obrazu zapisanego w kolorowym szkle.
Dzisiaj Narcyz Quagliata jest uważany za jednego z najważniejszych artystów szkła. Przyciąga uwagę ludzi na całym świecie swoimi spektakularnymi dziełami ze szkła umieszczanymi w miejscach publicznych, takich jak „Taiwan Dome of Light”. Znajduje się tam największy podświetlany szklany sufit na świecie jego autorstwa, tworzący dach stacji metra w Kaohsiung na Tajwanie. Konstrukcja, składająca się ze szkła float, szkła zespolonego i szkła Murano, rozciąga się na płaszczyźnie wielkości około 30 metrów szerokości. Szklana kopuła dzieła Quagliata, znajdująca się w kościele Świętej Marii od Aniołów, jest również dobrze znana. Zapewnia kolorowe oświetlenie słynnego wejścia do okrągłej bazyliki.
Witraże autorstwa Narcyza Quagliata zdobią takie budynki, jak Biblioteka Publiczna w Gainesville na Florydzie, Synagoga w Acapulco, Centrum Sztuki w Oakland czy budynek Charles Schwab w San Francisco. W ostatnim czasie Artysta współpracował razem ze światowej sławy architektem Ricardem Legoretta nad projektem ogromnego witraża dla odnowionego hotelu Reforma w Meksyku.
Prace witrażowe Narcyza Quagliata znajdują się w wielu prywatnych, korporacyjnych i muzealnych zbiorach, w tym w Muzeum Sztuki Metropolitan w Nowym Jorku, w The Renwick Gallery w Smithsonian Muzeum w Waszyngtonie, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Yokohamie w Japonii, w Muzeum w Oakland w Kalifornii, Muzeum Szkła Corning w Nowym Jorku czy w Muzeum Franz’a Mayer’a w mieście Meksyk