Twórczość George’a Hedgelanda
Brytyjski projektant witraży, George Caleb Hedgeland, przyszedł na świat w 1825 roku. Był synem architekta Johna Pike Hedgelanda.
Kariera George’a Hedgelanda w Anglii nie trwała długo, bo niespełna 12 lat. Był bardzo popularny w latach 50. XIX wieku. Prowadził wtedy swoją pracownię w Londynie. Artysta zwrócił na siebie uwagę w 1951 roku, kiedy wziął udział w Wielkiej Wystawie w Londynie. Projekty, które tam zaprezentował wyróżniały się dużym rozmachem i śmiałością jak na ówczesne czasy. W 1860 roku ze względu na pogarszający się stan zdrowia Hedgeland sprzedał swoją londyńską pracownię i przeniósł się do Australii, gdzie zmarł w 1898 roku.
Do jego najsłynniejszych prac należy wielkie wschodnie okno w Chapel of Jesus College, w Oxfordzie, wykonane w 1853 roku. Przedstawia ono sceny biblijne, pośród których znalazły się trzy przedstawienia Jezusa wskrzeszającego zmarłych – córkę Jaira, syna wdowy z Nain oraz Łazarza. Ciekawe są również sceny z Nowego i Starego Testamentu zestawione ze sobą według pewnego klucza np. Ostatnia Wieczerza z Paschą, Zmartwychwstały Chrystus z Jonaszem uciekającym przed wielorybem, czy Wniebowstąpienie Jezusa z wniebowstąpieniem Eliasza.
Podobne pary przedstawień pojawiają się w zachodnim oknie katedry w Norwich, gdzie wybrane sceny z życia Mojżesza zestawione zostały ze scenami z życia Jezusa. Wśród prac Hedgelanda znalazły się także południowo-wschodnie okno katedry w Lincoln, witraż w oknie katedry w Ely czy wschodnie okno w Halifax Minster, które jest jednym z najbardziej reprezentatywnych przykładów jego twórczości. Zajmował się też restauracją niektórych witraży w King’s College w Cambridge.
Kiedy poszukiwano autora witraży do katedry w Glasgow, poproszono o radę Charlesa Winstona, uważanego wtedy za największy autorytet w tej dziedzinie. Polecił Hedgelanda, który był według niego najlepszym artystą do wykonania tego zadania. Winston określił malowane przez Hedgelanda figury jako piękne i przejrzyste, nawiązujące do stylu greckiego.
George Hedgeland wyróżniał się na tle innych witrażystów działających w tamtym okresie. Inspiracje czerpał ze sztuki wczesnego renesansu. Kolory w jego oknach są żywe i świeże, a jego charakterystyczny styl przyciąga wzrok. Niestety sposób w jaki malował wyszedł szybko z mody, dlatego część okien jego autorstwa została dość szybko wymieniona.