Tag: witraż

Jak samodzielnie stworzyć szklany witraż? Instrukcja krok po kroku

Witraże to jedna z najbardziej zachwycających dekoracji – barwne szkła ułożone w fantazyjną całość, rozpraszające słońce dają niesamowity efekt. Witraże coraz częściej zaczynają zdobić nie tylko budynki sakralne, ale też domy, hotele czy restauracje. Robienie witraży może też stać się niespotykanym hobby – każdy może nauczyć się przygotować samodzielnie taką dekorację.

Krok I – przygotowanie projektu i szablonu

Każdy, kto chce stworzyć witraż, musi zacząć od wykonania projektu i szablonu. Na początku warto postawić na mniej wymagające kompozycje. Ten etap obejmuje również wybór najbardziej odpowiedniego szkła. Po uwagę należy wziąć kilka czynników, przede wszystkim grubość szkła, kolor, fakturę, a także stopień przepuszczalności światła. Następnym krokiem jest stworzenie szablonu w rzeczywistych wymiarach na kartce papieru. Można też na nim zaznaczyć poszczególne kolory.

Krok II – wycinanie i odłamywanie szkła

Wybrane elementy projektu należy nanieść na szkło. Następnie przy pomocy specjalnego noża należy zarysować powierzchnię na odrysowanych liniach. Nóż najlepiej jest przesuwać z dołu do góry – w ten sposób można zaobserwować dobrze linię ciecia. Kolejny etap obejmuje odłamywanie szkła przy użyciu specjalnych cęgów. Narzędzie trzeba ustawić na linii zarysowania i odłamać element do dołu.

Krok III – wykończenie wyciętych elementów

Kolejny krok obejmuje wyrównanie wyciętego element u ze szkła na szlifierce lub osełce. Wycięte szkło zawsze trzeba przesuwać w jednym kierunku – dzięki temu nie powstaną odpryski. Zanim przejdzie się do następnego etapu, warto sprawdzić, czy wszystkie elementy są dobrze wyrównane i pasują do siebie. Kawałki trzeba ze sobą zestawić i przyłożyć do wcześniejszego szablonu. Jakiekolwiek nierówności można jeszcze doszlifować.

Krok IV – owijanie szkła taśmą

Ten etap wymaga dokładności i precyzji. Źle dopasowana taśma może zniszczyć cały efekt. Do owijania należy wybrać miedzianą taśmę szerszą niż grubość szkła – taśmę należy wywinąć na obydwa brzegi. Zanim przystąpi się do oklejania, należy zadbać o to, by szklane elementy były odtłuszczone i pozbawione opiłków, tylko wtedy taśma będzie dobrze przylegała.

Krok V – lutowanie

Miejsca, w których stykają się poszczególne elementy, należy posmarować płynem lutowniczym. Najpierw wykonuje się łączenie wstępne, punktowe – w tym celu nanosi się kropelki cyny na posmarowane wcześniej miejsca. Później można lutować całość. Rozpuszczoną cynę nanosi się, tworząc lekki wałeczek. Gdy jedna strona będzie gotowa, należy odwrócić witraż i położyć go na mokrej szmatce, na drugiej stronie. Teraz można rozpocząć lutowanie drugiej strony.

Krok VI – patynowanie

Witraż po lutowaniu należy umyć miękką szczoteczką i woda z płynem do naczyń. Następnie przy pomocy gąbeczki na wszystkie spoiny nanosi się patynę. Dzięki temu cyna nie będzie szarzała. Należy odczekać minutę i witraż opłukać pod wodą.

Wyniki konkursu literackiego – Witraż piękny i nieznany

Informacja komisji w II Konkursie Literackim im. Augustyna Barana

Witraż piękny i nieznany

W dniu 2017.11.30 zebrała się komisja konkursowa w składzie:

Przewodnicząca Pani red. Anna Redosz

oraz członkowie komisji:

Pani prof. dr hab. arch. Krystyna Pawłowska

Pani Danuta Czapczyńska-Kleszczyńska

Pani Urszula Kotarba

Pani Anna Ogonowska

Pani Katarzyna Zasada

Pan Andrzej Bochacz

 

  1. II Konkurs Literacki im. Augustyna Barana został zorganizowany zgodnie z zasadami opisanymi
    w regulaminie konkursu.
  2. W regulaminowym terminie, do dnia 2017.08.31 uczestnicy zgłosili 71 utworów.
  3. Zgodnie z regulaminem przyznano następujące nagrody:
  • nagroda I:  1 500 zł
  • nagroda II: 1 000 zł
  • nagroda III:  500 zł
  • 4 (cztery) wyróżnienia: 200 zł
  1. Fundatorami nagród są:
  • K2online.pl
  • NaszSenior.pl
  • PolskieMuzy.pl
  1. Laureatami konkursu są następujące osoby:
  • Miejsce I Godło – 282 – Witraż z kominem
  • Miejsce II Godło – OFF – Nieznany witraż Mehoffera
  • Miejsce III Godło – Karmen Bellati – Dama z witraża
  • Wyróżnienie Godło – JAHA – Witraż piękny i nieznany
  • Wyróżnienie Godło – Bombilla – El Greco
  • Wyróżnienie Godło – Zazule gniazdo – Wirujący witraż
  • Wyróżnienie Godło – ARCHIPELAG – Okna Ardona

Komisja konkursowa oraz organizatorzy konkursu i sponsorzy gratulują laureatom.

Informacje o nagrodach oraz wyróżnieniach będą przekazane do laureatów indywidualnie drogą e-mail w terminie 7 dni.

Przekazanie nagród nastąpi po ustaleniu zasad i formy w formie przelewu na wskazane konto bankowe.

Przekazanie dyplomów nastąpi droga pocztową.

Po zakończeniu druku wydawnictwa pokonkursowego każdy laureatów otrzyma je drogą pocztową.

W przypadku wątpliwości prosimy o kontakt e-mail z panem Andrzejem Bochaczem, który jest odpowiedzialny za konkurs z ramienia organizatorów konkursu (Andrzej@bochacz.com)

Szkoła w Legionowie – warsztaty dla miłośników witraży i mozaiki za nami

Szkoła w Legionowie

Legionowska Pracownia Witraży 12U już cztery lata współpracuje z Powiatowym Zespołem Szkół i Placówek Specjalnych w Legionowie. Podczas cotygodniowych zajęć uczniowie pod pedagogiczną opieką nauczycieli Pani Anny Skiścim i Pana Jerzego Jastrzębskiego oraz przy udziale witrażysty Andrzeja Bochacza wykonują szklane dzieła. Miłośnicy szklanych zajęć wykonują drobne formy wg własnych projektów, ale równolegle, podczas całego roku szkolnego wykonywany jest jeden duży witraż, którego przeznaczeniem jest ozdobienie murów szkoły.

Szkoła w Legionowie – po pierwszym roku na budynku pojawił się numer domu, który powstał w oparciu o projekt ucznia wybrany w wewnątrzszkolnym konkursie. Plonem drugiego roku zajęć był witraż „Mazowiecki Król Lew” w nadświetlu wejścia do pracowni technicznej. Rezultatem działań trzeciego roku był szklany obraz wesołej kompanii  Kubusia Puchatka zamontowany w nadświetlu wejścia do świetlicy.

Szkoła w Legionowie – podczas minionego roku szkolnego wykonywaliśmy witraż „Koszałka Opałka” wg grafiki Jana Szancera. Przeznaczeniem dzieła jest nadświetle do biblioteki.

Każdego roku w czerwcu organizowane są całodniowe warsztaty, podczas których wykonywane są prace wykończeniowe przy witrażu wykonywanym podczas roku szkolnego.

W dniu dzisiejszym spora grupa pasjonatów szlifowała szkło i owijała elementy witraża taśmą miedzianą. Witraż po połączeniu elementów zostanie zamontowany w docelowym miejscu dopiero we wrześniu, ponieważ podczas wakacji będą wymieniane drzwi do biblioteki.

Szkoła w Legionowie – podczas warsztatów, równolegle powstawały mozaiki dynamicznej grupy Pana Jerzego Jastrzębskiego. Zajęcia w tym zakresie po raz pierwszy odbywają się od początku bieżącego roku szkolnego. Uczniowie bardzo się angażują i z wielkim zapałem wykonują bardzo ładne mozaiki.

 

II Konkurs Literacki im. Augustyna Barana

„Na początku był las. I tylko las. I nic nie było oprócz lasu…”.

Tak przed laty napisał Augustyn Baran (1944 – 2010) w felietonie do „Super Nowości” o swoim miejscu na ziemi – Izdebkach.
W tej galicyjskiej wsi rozciągniętej wzdłuż dolin Pogórza Dynowskiego dorastał i tam właśnie pokochał książki. Kiedy poznał piękny bajkowy świat Marii Konopnickiej, zaczął marzyć o pisaniu. Wyjechał na studia. Poznawał historię na Uniwersytecie Warszawskim. Po latach wrócił, bo Izdebki były jego miejscem na ziemi.Obserwował ze szczególną wrażliwością miejscowe życie. Wsłuchiwał się w opowieści sąsiadów, bo „każdy ma swoją ważną historię”. Sposobem Augustyna na życie stało się przebywanie wśród historii, które czekały na niego za każdym zakrętem, za każdym wzgórzem, za każdym domem. Obserwował, jak wraz z przemianami strukturalnymi zmieniają się i zamykają jego Izdebki. Coraz szybciej i zachłanniej zapisywał odchodzące z każdym pokoleniem życie. Augustyn pisał przez ponad 20 lat. Sprawną, kontrastową kreską odwzorowywał otaczającą rzeczywistość. Szczególnej radości dostarczał mu udział w konkursach literackich, w których zdobył ponad 100 nagród. Napisał setki felietonów, reportaży i opowiadań, które były dostępne w prasie lokalnej oraz ogólnopolskiej. Opublikował trzy zbiory opowiadań: „Głowa wroga”, „Tau tau” oraz „W pełni księżyca”.

Andrzej Stasiuk pięknie napisał o Augustynie :

„Nigdy nie zabiegał o sławę ani uznanie. Cud skromności w dzisiejszych czasach. Siedział w swoich Izdebkach, w narożnym pokoju w domu z czerwonej cegły i stamtąd oglądał świat. Był mądry i wiedział, że w istocie świat podobny jest do Izdebek, a Izdebki do całego świata”. 

Proza Augustyna jest ważna i potrzebna przede wszystkim dlatego, że opisywanego przez niego świata już prawie nie ma. Otaczająca nas rzeczywistość została skomercjalizowana. Zniknęło tętniące, gwarne życie wraz z migracją młodego pokolenia. Ciche i spokojne wzgórza, kiedyś pełne życia, tchnęły smutne wyobrażenie w stwierdzenie pisarza:

„Patrzę na wzgórze zerwane przez ulewy, atakują je brzozy: spokojnie, systematycznie i majestatycznie. Kiedyś, gdy mnie już nie będzie – zajmą całe podwórze, potem wskoczą na parapet, dach, bagno w rynnie. Zasieją się w pokoju na regałach z książkami, wrosną w wersalkę, pufy i fotele, zakorzenią się w szafie, a nawet w zapylonym pyłem i brudem czasu komputerze”.

II Konkurs Literacki im. Augustyna Barana

Celem konkursu jest zainspirowanie literatów, młodzieży i dorosłych do twórczych poszukiwań artystycznych i umożliwienie prezentacji oraz publikacji dorobku literackiego.

Temat konkursu :

Witraż piękny i nieznany

Warunkiem udziału w konkursie jest nadesłanie w terminie do 31 sierpnia 2017 r. utworów w dowolnej formie prozatorskiej, które nie były publikowane i nagradzane.

Prace konkursowe opatrzone godłem należy nadesłać w formie wydruku i kopii elektronicznej na płycie CD oraz zamkniętej koperty z danymi uczestnika konkursu po adres:

K2online.pl ul. Modlińska 190 03-119 Warszawa z dopiskiem na kopercie „Konkurs literacki”.

Oceny utworów nadesłanych na konkurs dokona komisja konkursowa.

Rozstrzygnięcie nastąpi 1 listopada 2017 r. 

Rozstrzygnięcie nastąpi 1 grudnia 2017 r. 

W konkursie przewidziano 7 nagród pieniężnych

I nagroda w wysokości 1500 zł.

Nagrodzone utwory zostaną opublikowane.

Rozdanie nagród nastąpi w grudniu 2017 r.

Regulamin i szczegóły związane z konkursem znajdują się pod linkiem[button color=”red” size=”small” link=”https://barwyszkla.pl/regulamin-ii-konkursu-literackiego-im-augustyna-barana/” target=”blank” ]Regulamin[/button]

Protokół z wynikami konkursu znajdują się pod linkiem[button color=”red” size=”small” link=”https://barwyszkla.pl/wyniki-konkursu-literackiego-witraz-piekny-nieznany/” target=”blank” ]Protokół komisji konkursowej[/button]

 

Patronat medialny

 

 

Partner strategiczny

 

 

 

Partner współpracujący

 

 

Po legionowskim spotkaniu z witrażem i mozaiką

W dniach od 10 do 12 czerwca 2016 r. przyjaciele easy-Art spotkali się po raz kolejny w Legionowie. Ponownie przystanią dla nas była szkoła przy ul. Jagiellońskiej 69 a spotkanie odbyło się pod patronatem Fundacji Promień Słońca.

Plan trzydniowego spotkania był szeroki i zrealizowaliśmy go w całości.

Pracowaliśmy w dwóch grupach. Pierwsza zajmowała się wykonaniem mozaiki z prezentacją Chrystusa ze sceny „Ostatniej wieczerzy”.  Drugi zespół podjął się zadania skończenia i montażu witraża „Kubuś Puchatek i przyjaciele”. Witraż był wykonywany od października ubr. na cotygodniowych zajęciach z uczniami szkoły.

Trzydziestogodzinne spotkanie jak zawsze było przepojone entuzjazmem i twórczą atmosferą.

Uczestnicy wysłuchali dwóch interesujących wykładów. Pierwszy poświęcony był wycieczce z cyklu Szlakiem Mistrzów Witraży do Wrocławia, która odbyła się w 2013 roku. Drugi wykład przybliżył zagadnienia prowadzenia firmy – pracowni artystycznej.

W niedzielę o 18.00 uczestnicy legionowskiego spotkania rozstali się z nadzieją na kolejną możliwość wymiany myśli i doświadczeń.

Barwy Szkła nr 1/2016

Mozaiki ceramiczne "Bajka w tropiku" Marzena Struk, Urszula Kotarba, Anna Dąbrowska "Tajemniczy ogród" Marzena Struk, Urszula Kotarba
Mozaiki ceramiczne
„Bajka w tropiku” Marzena Struk, Urszula Kotarba, Anna Dąbrowska
„Tajemniczy ogród” Marzena Struk, Urszula Kotarba

Arktyczna Katedra w Tromsø

Judyta Cukrowska

Arktyczna Katedra na dalekiej północy, w Norwegii jest znana jako Kościół Tromsdalen.  Nazywana jest również Katedrą Arktycznego Morza, ponieważ usytuowano  ją w pięknym miejscu, nad samym brzegiem Morza Norweskiego, wlewającego się pomiędzy fiordy, tuż za kołem podbiegunowym.

Zbudowana w 1965 roku w dolinie Tromsdalen,  została zaprojektowana przez architekta Jana Inge Hovig’a . Katedra wykonana jest głównie z betonu i stali.

Wykonawcą robót był inżynier F. Selmer.

Ze względu na specyficzną konstrukcję kościoła i jego usytuowanie nad wodą, budynek nazywany jest często  „Operą Norwegii”, ponieważ porównywany jest do słynnej Sydney Opera House w Australii.

Katedra jest najbardziej znanym obiektem w mieście Tromsø.

Witraż w Arktycznej Katedrze Tromso (fot. Zairor)
Witraż w Arktycznej Katedrze Tromso (fot. Zairor)

Budowę kościoła rozpoczęto w  kwietniu 1964 roku, a zakończono rok później.

Konstrukcja aluminiowa Katedry  jest obłożona płytami betonowymi, jednak pozostawiono przeszkloną przestrzeń między płytami , by budynek zyskał pozorną lekkość i by móc nadać mu ciekawszego wyglądu po zmierzchu, gdy światło, przedostające się na zewnątrz przez szklane powierzchnie konstrukcji nadaje jej nowy wymiar, kształt i urok.

W roku 1972, do strony wschodniej Katedry została dodana szklana mozaika, stanowiąca wspaniały witraż, wykonany przez Victor’a Sparre.

Architektowi Katedry Janowi Inge Hovig’owi udało się stworzyć arcydzieło. Kościół jest znakiem nawigacyjnym, który można zobaczyć zarówno z mostu, prowadzącego z drugiej strony miasta przez fiord, jak i podczas lądowania samolotem.
Jedenaście aluminiowo – betonowych płyt z każdej strony dachu stanowi w zasadzie o wyglądzie kościoła, który sugeruje jednoznacznie styl architektoniczny katedry.
Główne wejście w ścianie zachodniej otoczone jest dużą szklaną fasadą z charakterystycznym krzyżem. Wschodnia ściana zaś to wspaniała, barwna mozaika szklana.

Artysta Victor Sparre stworzył w Katedrze jedno z najważniejszych dzieł ze swojej przeszklonej sztuki. Ścianę wschodnią, za ołtarzem zdobi jedna z największych, najbardziej monumentalnych mozaik szklanych w Europie. Obraz na mozaice przedstawia rękę Boga, z której wychodzą promienie światła; jeden przechodzi przez Jezusa, jeden przez kobietę i jeden przez mężczyznę. Namalowany na szkle obraz jest bogaty w symbole i budzi zainteresowanie zwiedzających. Rysunek jest wręcz prymitywny, wykonany jakby ręką dziecka, ale przez to łatwy w odbiorze dla każdego, przemawiający do każdej wyobraźni swoją symboliką.

Ławki kościelne są wykonane w dębie, z sufitu zwisają duże, szklane  żyrandole. Barwny ołtarz i ambona są zdecydowanie najważniejszymi elementami wystroju kościoła.

Architektura budowli wpisuje się w styl gotyckiego budownictwa kościelnego, który cechuje prostota.

Arktyczna katedra w Tromsø wspaniale komponuje się z otaczającym ją krajobrazem.  Kościół  dumnie stoi na końcu mostu w Tromsø i jest dobrze widoczny z centrum miasta po drugiej stronie fiordu.

Strzelistość formy i jej biel idealnie współgrają z panoramą ośnieżonych szczytów gór, na tle których została zbudowana Katedra. Most , który łączy oba brzegi Tromsø został tak zaprojektowany, by jego zwieńczeniem był świetlisty front Katedry.

Kolorystyka szkła witraża, znajdującego się w ołtarzu synchronizuje się z otaczającymi Katedrę naturalnymi barwami, bo przecież kościół postawiony został niedaleko wody, stąd być może przewaga koloru niebieskiego w taflach szkła.
Katedra jest na wskroś nowoczesnym budynkiem i mimo wykorzystania w jej tworzeniu ciężkiego betonu i stali zachwyca lekkością dzięki swojej przejrzystości.

Poprzez przeszklony front kościoła, zdobiony potężnym krzyżem widać o zmierzchu świetliste wnętrze Katedry.

Ołtarz zaś widziany od tyłu, gdy we wnętrzu zapalone są piękne ozdobne żyrandole, wygląda niesamowicie, szczególnie w czasie polarnych nocy lub gdy otacza go barwna zorza polarna.

Arktyczna katedra Tromso (Fotolia)
Arktyczna katedra Tromso (Fotolia)

Zapewne  wyjątkowy  urok Katedry w porze wieczornej sprawia, że o północy odbywają się w niej koncerty organowe. Nie ma chyba lepszego sposobu na doświadczenie piękna Katedry Arktycznej niż udział w koncercie organowym o północy. Gdy światła szklanych żyrandoli rozświetlają wnętrze, elegancki kościół jest wypełniony dźwiękami najpiękniejszych norweskich pieśni ludowych, a także niektórych  klasycznych i religijnych. To niesamowite doświadczenie muzyczne potęguje fantastyczna akustyka Katedry Arktycznej. To poruszający i doskonały sposób na zakończenie dnia pod kołem podbiegunowym.

Agatowe witraże

Maria Miech

wItraz-agatowy-kosciol-grossmuster-zurich1
Witraż agatowy w oknie w kościele Grossmuster w Zurchu

Znane od starożytnych czasów witraże, wykonywane z użyciem kamieni szlachetnych i półszlachetnych są nieustająco modne.

Agat to kamień półszlachetny, wielobarwna, wstęgowa odmiana chalcedonu, która sama w sobie, w niektórych swoich odsłonach, przypomina witraże. Te piękne, półprzeźroczyste kamienie, w przepiękny sposób przenika światło, tworząc cudowną mozaikę barw. Agaty powstają w tzw. geodach. Są one zbudowane z różnokolorowych, naprzemianległych warstw. W naturze agaty posiadają warstwy w kolorach szarych, różowych, czerwonych,  zielonych, czarnych, brunatnych. By osiągnąć ciekawsze efekty stosowano metodę sztucznego barwienia agatów. Już w starożytności odkryto, że miękki agat, szlifowany na płasko, zachowuje niesamowitą przejrzystość i może być wykorzystywany jako wspaniała ozdoba ołtarzy. W Egipcie i Rzymie, w zamierzchłych czasach, agaty zdobiły świątynie. W tamtej epoce swój początek mają również pierwsze witraże. Wiek XIX to mariaż techniki witrażowej L.C.Tiffany’ego i cienkich płytek agatowych.

W tych czasach zaczęto dostrzegać wspaniałość agatów, które umieszczone w witrażach, oświetlone naturalnym światłem słońca w oknach czy świec w lampach, odkrywały nagle prze oczami patrzących swoje niesamowite tajemnice, swój wewnętrzny świat. Ich kształt, kolor, a czasami w zasadzie wewnętrzny witraż, był inspiracją dla twórcy. Dzieła realizowane z użyciem agatów zyskiwały ogromną popularność i zainteresowanie. Żadne szkło, sztucznie barwione nie dawało takiego efektu magii jak płytka agatu, której wewnętrzny rysunek stworzyła przez wieki matka natura. Powstawały wspaniałe wyroby w postaci lamp, biżuterii i cudownych witraży okiennych. Agat jako, że jest odmianą chalcedonu, jest miękkim kamieniem, pozwalającym się łatwo szlifować. Cięcie geod na cienkie płytki nie stanowi w tej chwili już żadnego problemu. Najwspanialsze jest odkrywanie tajemnicy jaką kryje w sobie niepozorna i w sumie brzydka z zewnątrz geoda. Samo cięcie jej na cienkie plastry jest jak tworzenie nowych obrazów. Geody agatów, dzięki swoim warstwom, dają możliwość otrzymywania z nich niepowtarzalnych wzorów płytek, co gwarantuje wyjątkową oryginalność, wykonywanych potem z nich witraży. Można śmiało stwierdzić, że nie ma dwóch identycznych witraży na świecie, wykonanych z płytek agatowych. Płytki różni nie tylko barwa, ale ułożenie w niej warstw oraz kształt. Współcześnie, metodą witrażową, głównie oprawia się agaty w procesie wykonywania biżuterii. Wspaniałe naszyjniki, kolczyki, brosze i bransolety.

Jednak zdecydowanie najwspanialej prezentują się agaty w witrażach okiennych. Jednym z wyjątkowych dzieł sztuki witrażowej tego typu są okna witrażowe kościoła Grossmünster w Zurychu. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że w oknach kościoła znajdują się tradycyjne witraże z nowoczesnym wzornictwem, ale elementy okien są jednak nieco nietypowe, zawierają bowiem plastry agatu. W 2009 roku Grossmünster (jeden z trzech głównych kościołów w Zurychu ) został wzbogacony o dwanaście znakomitych okien Sigmar’a Polke. W zachodniej części kościoła siedem okien jest ozdobionych cienkimi plastrami agatu. Budził zaniepokojenie fakt, że plastry agatu zostały sztucznie zabarwione, ale efekt jest w tym wypadku najważniejszy, a jest zdecydowanie imponujący i sprawia, że właśnie te witraże znajdują się na liście dziesięciu najbardziej zachwycających i wyjątkowych witraży na świecie. Zwyczajne, barwione, witrażowe szkło jest piękne i zachwyca, ale szlifowane płytki agatów są po prostu bajeczne, kryje się w nich wielka, niezgłębiona tajemnica, którą fascynują na równi z kolorami i blaskiem. Należy jeszcze pamiętać o tym, że kamienie te, z powodu mocy, jaką zaklęła w nich przez tysiące lat przyroda, mają na pewno specyficzne właściwości. Ciekawe więc, czy wpatrując się w tajemnicze piękno agatowego witrażu, poczujemy jak wzmacnia się nasze poczucie własnej wartości i szacunek dla samego siebie, bo podobno tak właśnie, między innymi, działa moc agatu. Agaty to witraże matki ziemi, więc z pewnością mają w sobie ogromną moc.