Prerafaelickie dziedzictwo w Metropolitan Museum of Art
Tłumaczenie i redakcja Anna Winiarska
W roku 1855 Edward Burne-Jones oraz William Morris przerwali studia na Exeter College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Pragnęli spędzić resztę życia jako artyści. Po wskazówki udali się do Dantego Gabriela Rosettiego, który był liderem rozwiązanego dwa lata wcześniej Bractwa Prerafaelickiego (1848-1853), grupy odrzucającej wiktoriański akademizm i wzorującej się na sztuce poprzedzającej czasy twórczości Rafaela Santi. Wykonywane przez jego członków prace odznaczały się wyrazistą paletą barw, zawierały ukryte przesłanie oraz miał za zadanie stać się dla oglądających natchnieniem i inspiracją. Morris i Burne-Jones, współpracując z Rossettim, pragnęli spopularyzować taki sposób postrzegania sztuki. Ich ciągnąca się poprzez dekady twórczość zapoczątkowała drugą falę prerafaelizmu, którego rozkwit przypada na lata 1860-1890.
Najczęściej na ekspozycjach pojawiały się prace sir Edwarda Burne-Jonesa. Jego obraz pt. „Miłosna piosenka” („The Love Song”) malowany w latach 1868-1877 został wystawiony wraz „Graczami tryktraka” („The Backgammon Players”) (1861r.) oraz „Angeli Laudantes” (1898r.). Później dołączono dzieła innych twórców: zaczynając od Forda Madoxa Browna, a kończąc na Julii Margaret Cameron i Aubrey Beardsley.
The Metropolitan Museum of Art przez sto lat gromadziło obiekty pochodzące z tego okresu. Przedstawiają one osiągnięcia nie tylko wspomnianych wyżej przyjaciół, lecz także ich licznych popleczników. Wystawa „Prerafaelickie Dziedzictwo: Brytyjska Sztuka i Wystroje” – pierwsza od ponad piętnastu lat
poświęcona temu okresowi twórczości – to dwadzieścia sześć różnych dzieł sztuki pochodzących z zasobów muzeum oraz cztery wypożyczone od właścicieli prywatnych. W ich skład wchodzą: obrazy, rysunki, meble, ceramika, tekstylia, witraże oraz ilustracje do książek. Powstała ona, aby wyrazić podziw dla piękna, które zostało inspiracją i przyczyniło się do różnorodnej twórczości członków bractwa np. pełnych uczuć przedstawień Rossettiego, podniosłych dzieł Burne-Jonesa, czy chociażby tworzenia przez fabrykę Morris&Company produktów wzorowanych na sztuce średniowiecznej. Powyższe wysiłki miały na celu spopularyzowanie nowatorskiego i odcięcie się od tradycyjnego sposobu postrzegania sztuki.
Wystawa „Prerafaelickie dziedzictwo: Brytyjska Sztuka i Wystroje” została zorganizowana przez Constance McPhee, kuratora Wydziału Malarstwa i Dzieł Pisanych oraz Alison Hokanson, reprezentującą Stowarzyszenie Badań nad Malarstwem Europejskim w Metropolitan Museum. Nie odbyłaby się również bez pomocy Fundacji Charytatywnej Lilliany Goldman („The Lillian Goldman Charitable Trust”).
Wystawa była otwarta w dniach 20.05-26.10.2014r.
